بررسی تفاوت‌های فنی بین فیبرواسکن و الاستوگرافی کبد
چگونگی کار الاستوگرافی
الاستوگرافی از امواج صوتی مشابه با اولتراسوند معمولی استفاده می‌کند. تفاوت اصلی در نحوه پاسخ این امواج به بافت‌های با سفتی متفاوت است. بافت‌های نرم و سفت امواج صوتی را با سرعت‌های مختلف منتقل می‌کنند. در الاستوگرافی، یک ترانسدیوسر اولتراسوند ارتعاشاتی را به داخل بافت فرستاده و سرعت این امواج را اندازه‌گیری می‌کند. سپس داده‌ها به نقشه‌ای بصری تبدیل می‌شوند که الاستوگرام نامیده می‌شود و سطوح سفتی را با استفاده از مقیاس رنگ نمایش می‌دهد. این روش به‌ویژه در اندام‌هایی مانند سینه، تیروئید و کبد مؤثر است و بینش‌های تشخیصی ارزشمندی ارائه می‌دهد.چگونگی عملکرد فیبرواسکن
فیبرواسکن شامل یک دستگاه دستی مجهز به یک ترانسدیوسر است که پالس انرژی را به داخل کبد می‌فرستد. این امواج انرژی یک موج برشی را ایجاد می‌کند که از طریق بافت کبد حرکت می‌کند. دستگاه سپس سرعت این موج را اندازه‌گیری می‌کند؛ موج‌های سریع‌تر نشان‌دهنده بافت سفت‌تر و احتمالا فیبروتیک‌تر کبد است. نتایج به صورت فوری کمی و نمایش داده می‌شوند و اطلاعات حیاتی در مورد میزان آسیب کبد به متخصصان بهداشت ارائه می‌دهند.مزایا و معایب هر روش
مزایا
الاستوگرافی کبد: این تکنیک به دلیل انعطاف‌پذیری بالا و قابلیت استفاده در اندام‌های متعدد، ارزش زیادی دارد. توانایی اندازه‌گیری سفتی بافت‌ها در موقعیت‌های مختلف بدن این روش را برای تشخیص و مدیریت انواع مختلف بیماری‌ها مناسب می‌سازد.
فیبرواسکن: مزیت اصلی فیبرواسکن در دقت بالای آن در اندازه‌گیری سفتی کبد و سهولت استفاده از دستگاه مخصوص آن است. این دقت بالا در تشخیص فیبروز کبدی می‌تواند به تعیین دقیق‌تر مراحل بیماری و برنامه‌ریزی درمان کمک کند.
معایب
الاستوگرافی کبد: با وجود انعطاف‌پذیری بالا، الاستوگرافی کبد ممکن است نسبت به فیبرواسکن کمی کمتر دقیق باشد، به ویژه در تشخیص دقیق مراحل فیبروز کبدی.
فیبرواسکن: محدودیت اصلی فیبرواسکن در تخصصی بودن آن برای کبد است و نمی‌توان آن را برای سایر اندام‌ها استفاده کرد. همچنین، در بیماران با اضافه وزن زیاد یا کسانی که کبد بسیار سخت دارند، دقت این روش ممکن است کاهش یابد.
